Coming out of letterlijke vertaald: uit de kast komen. Het word gebruikt op een moment wanneer een homo, lesbienne of biseksuele persoon ervoor kiest om openlijk voor zijn geaardheid uit te komen.
Voor veel mensen is het niet evident om te aanvaarden dat ze zich aangetrokken voelen tot mensen van het zelfde geslacht.
Op mijn viertiende had ik door dat ik jongens aantrekkelijk vond, maar ik wilde dat niet. In die periode dacht ik dat wat ik voelde niet bestond, dat ik de enige was met die gevoelens, gewoon omdat ik de holebi -gemeenschap nog niet kende. “Ik kan niet met jongens gaan” dacht ik bij mijzelf, en probeerde mijzelf daarom te pushen om met meisjes te gaan. Maar dat ging echt niet, en na zes jaar heb ik me volledig kunnen accepteren om wie ik was en nog altijd ben.
Ik heb mezelf kunnen accepteren door een coming in.
Er word vaak meer een focus gelegd op een coming out dan een coming in. Maar waarom juist?
De media vind het altijd interessant om coming out verhalen van bekende personen te publiceren . Het kan helpen voor jongeren die opkijken naar die bekende personen, maar dat het altijd uitgesmeerd in de pers moet worden vind ik niet helemaal correct. Bekende personen zijn ook maar mensen het maakt hun niet specialer als ze voor hun geaardheid uitkomen. Want hetero’s doen toch ook geen coming out als hetero.
In mijn verhaal heb ik nooit gesproken over een coming out. Maar eerder over een coming –in wat heel veel mensen niet kennen. Een coming –in is: u gewaardeerd voelen binnen de holebigemeenschap en jezelf aanvaarden voor je klaar bent om het aan de buiten wereld te vertellen. Al denk ik dat dit niet echt zou moeten.
Coming in is niet evident voor velen, we hebben het dan over de eerste kennismaking met gelijkgezinden personen. Iedereen doet dit uiteraard op zijn eigen manier en tempo. Jongeren zoeken gelijkgezinden op verschillende manier op. De ene persoon misschien via sociale media de andere al iets gewaagder door meteen naar een holebifuif te gaan waar je heel veel homo’s, lesbiennes op één plaats vindt. Bij mij ging dit al een tijdje geleden via netlog. Daar leerde ik voor het eerst andere homo jongeren kennen. Dit groeide later uit tot mijn eerste keer naar een holebifuif te gaan in stad Gent. En ik voelde me meteen gewaardeerd en geaccepteerd door anderen.
Dit jaar had ik stad Gent gevraagd om ook op 11 oktober de holebivlag uit te hangen om zo ook op coming-outdag de holebigemeenschap te ondersteunen. Waarop ze heel positief in gegaan zijn zelf met een melding dit naar de toekomst meer in de gaten zullen houden en ook op die dag iets speciaal zullen organiseren.
Een laatste boodschap die ik erg belangrijk vind is dat je jezelf moet accepteren en niet bang moet zijn om jezelf te zijn. Dat betekent niet perse dat je uit de kast moet komen bij je familie, maar wel dat je moet leren accepteren wie je bent.
Wees niet bang om jezelf te zijn!
Voor veel mensen is het niet evident om te aanvaarden dat ze zich aangetrokken voelen tot mensen van het zelfde geslacht.
Op mijn viertiende had ik door dat ik jongens aantrekkelijk vond, maar ik wilde dat niet. In die periode dacht ik dat wat ik voelde niet bestond, dat ik de enige was met die gevoelens, gewoon omdat ik de holebi -gemeenschap nog niet kende. “Ik kan niet met jongens gaan” dacht ik bij mijzelf, en probeerde mijzelf daarom te pushen om met meisjes te gaan. Maar dat ging echt niet, en na zes jaar heb ik me volledig kunnen accepteren om wie ik was en nog altijd ben.
Ik heb mezelf kunnen accepteren door een coming in.
Er word vaak meer een focus gelegd op een coming out dan een coming in. Maar waarom juist?
De media vind het altijd interessant om coming out verhalen van bekende personen te publiceren . Het kan helpen voor jongeren die opkijken naar die bekende personen, maar dat het altijd uitgesmeerd in de pers moet worden vind ik niet helemaal correct. Bekende personen zijn ook maar mensen het maakt hun niet specialer als ze voor hun geaardheid uitkomen. Want hetero’s doen toch ook geen coming out als hetero.
In mijn verhaal heb ik nooit gesproken over een coming out. Maar eerder over een coming –in wat heel veel mensen niet kennen. Een coming –in is: u gewaardeerd voelen binnen de holebigemeenschap en jezelf aanvaarden voor je klaar bent om het aan de buiten wereld te vertellen. Al denk ik dat dit niet echt zou moeten.
Coming in is niet evident voor velen, we hebben het dan over de eerste kennismaking met gelijkgezinden personen. Iedereen doet dit uiteraard op zijn eigen manier en tempo. Jongeren zoeken gelijkgezinden op verschillende manier op. De ene persoon misschien via sociale media de andere al iets gewaagder door meteen naar een holebifuif te gaan waar je heel veel homo’s, lesbiennes op één plaats vindt. Bij mij ging dit al een tijdje geleden via netlog. Daar leerde ik voor het eerst andere homo jongeren kennen. Dit groeide later uit tot mijn eerste keer naar een holebifuif te gaan in stad Gent. En ik voelde me meteen gewaardeerd en geaccepteerd door anderen.
Dit jaar had ik stad Gent gevraagd om ook op 11 oktober de holebivlag uit te hangen om zo ook op coming-outdag de holebigemeenschap te ondersteunen. Waarop ze heel positief in gegaan zijn zelf met een melding dit naar de toekomst meer in de gaten zullen houden en ook op die dag iets speciaal zullen organiseren.
Een laatste boodschap die ik erg belangrijk vind is dat je jezelf moet accepteren en niet bang moet zijn om jezelf te zijn. Dat betekent niet perse dat je uit de kast moet komen bij je familie, maar wel dat je moet leren accepteren wie je bent.
Wees niet bang om jezelf te zijn!