Door mijn familie ben ik op straat gezet omdat er geen plaats is voor homo’s. Ik ben uit de top 3 gezet, op straat opnieuw, omdat ik blijf ijveren voor dit onrecht. En ik wil graag hier mijn verhaal vertellen.
Ik schreef me in 2016 in voor de mister gay verkiezing in België. Maar dat deed ik niet zomaar, ik had een heel groot en duidelijk doel voor ogen. Waar velen niet voor durven gaan is mijn thema: “holebi binnen de multiculturele wereld als de moslimgemeenschap”. Een aantal grote organisaties die rond holebi-thema’s bezig zijn vinden dit een moeilijk en zelfs gevaarlijk gegeven.
Holebi’s binnen de culturele gemeenschappen daar hoor je bijna nooit over of die doelgroep wordt niet genoeg in de kijker gezet terwijl daar zich nog veel meer problemen voor doen als in de westerse cultuur.
Tijdens de verkiezing heb ik als eerste moslim meegedaan en voluit gegaan voor de culturele gemeenschap. Dit heb ik kunnen doen omdat ik het zelf ook heb mee gemaakt. Door mijn coming out verhaal te vertellen kon ik niet alleen heel veel mensen bereiken maar ook raken. Zo liet ik zien welke problemen er zich voordoen bij culturele jongeren als hun familie erachter komt ze holebi blijken te zijn.
Ik gaf het voorbije jaar voor heel wat kranten, tijdschriften en tv-programma’s interviews. Niet alleen in België werd mijn deelname opgepikt maar ook in het buitenland zoals; Noorwegen, Marokko, Engeland, Frankrijk, Duitsland, Tsjechië, en nog heel wat andere landen. Met interviews geven kan je wel een verhaal verspreiden en mensen wakker maken dat er meer dan alleen holebi rechten zijn die tot stand komen.
Ik bleef niet bij de pakken zitten maar besloot tijdens mijn verkiezingsmaanden bij heel wat organisatie te gaan om over mijn thema te praten. Zo ben ik in heel wat holebi verenigingen terecht gekomen en kon ik hun daar inspireren met mijn verhaal maar ook met heel wat voorbeelden vanuit mijn eigen ervaring. Hierbij wou ik niet alleen de moslims bereiken maar ook heel wat jongeren daarbuiten.
Ik schreef me in 2016 in voor de mister gay verkiezing in België. Maar dat deed ik niet zomaar, ik had een heel groot en duidelijk doel voor ogen. Waar velen niet voor durven gaan is mijn thema: “holebi binnen de multiculturele wereld als de moslimgemeenschap”. Een aantal grote organisaties die rond holebi-thema’s bezig zijn vinden dit een moeilijk en zelfs gevaarlijk gegeven.
Holebi’s binnen de culturele gemeenschappen daar hoor je bijna nooit over of die doelgroep wordt niet genoeg in de kijker gezet terwijl daar zich nog veel meer problemen voor doen als in de westerse cultuur.
Tijdens de verkiezing heb ik als eerste moslim meegedaan en voluit gegaan voor de culturele gemeenschap. Dit heb ik kunnen doen omdat ik het zelf ook heb mee gemaakt. Door mijn coming out verhaal te vertellen kon ik niet alleen heel veel mensen bereiken maar ook raken. Zo liet ik zien welke problemen er zich voordoen bij culturele jongeren als hun familie erachter komt ze holebi blijken te zijn.
Ik gaf het voorbije jaar voor heel wat kranten, tijdschriften en tv-programma’s interviews. Niet alleen in België werd mijn deelname opgepikt maar ook in het buitenland zoals; Noorwegen, Marokko, Engeland, Frankrijk, Duitsland, Tsjechië, en nog heel wat andere landen. Met interviews geven kan je wel een verhaal verspreiden en mensen wakker maken dat er meer dan alleen holebi rechten zijn die tot stand komen.
Ik bleef niet bij de pakken zitten maar besloot tijdens mijn verkiezingsmaanden bij heel wat organisatie te gaan om over mijn thema te praten. Zo ben ik in heel wat holebi verenigingen terecht gekomen en kon ik hun daar inspireren met mijn verhaal maar ook met heel wat voorbeelden vanuit mijn eigen ervaring. Hierbij wou ik niet alleen de moslims bereiken maar ook heel wat jongeren daarbuiten.
Het voorbije jaar was ik niet alleen in België actief maar ook in Nederland, samen met de organisatie De Marokkaanse boot. Daar ben ik ook mijn visie gaan delen en verder met hun vanuit België samengewerkt. Door de handen in elkaar te slaan kunnen we een grotere doelgroep bereiken.
We zijn nu meer dan een halfjaar later van de verkiezing en ik blijf nog even gedreven met mijn thema bezig. Ik wil nu naar moskeeën toestappen. En wie weet dat we samen met een aantal moskeeën ook een project kunnen opstarten om het holebi thema aan te brengen binnen de moslim gemeenschap.
Zoals jullie tussen de regels kunnen lezen is mijn grootste doel altijd geweest de mensen helpen, de mensen staan voor mij centraal. Dat merk ik dagelijks aan heel veel positieve reacties ook vanuit de moslimgemeenschap dat ik gezien word als rolmodel en echt ga voor mijn doel.
Mijn terugblik naar de verkiezing: Ik ben zelfzekerder geworden en heb er ook heel wat leuke vrienden aan over gehouden. Bij de finale ben ik 1ste ereheer geworden.
Na de verkiezing ben ik blijven doorgaan met mijn thema, hetgeen niet altijd evident was. Ik wil ook niet zoals de meeste andere kandidaten in de schaduw treden, en blijf mijn thema trouw. Eigen aan dergelijke verkiezingen is het dat de nieuwe mister volop in de schijnwerpers komt te staan. Hierbij wil ik even nog zeggen dat ik het allerbeste wens aan de huidige mister.
Ik ging met de beste bedoeling en vanuit mijn gedrevenheid verder werken. Akkoord ik verwittigde de organisatie niet van elke stap die ik zetten ik was ook niet de mister! Ik bracht de organisatie niet in een negatief daglicht. Ik was inderdaad niet de marionet van MGB die wil orchestreren van wat ik wel of niet mag doen.
Ik wilde niet alleen mooi wezen met een lint dat ik verdiend heb tijdens de verkiezing. Ik wilde meer, ik wilde het verschil maken. Maar daar kon de organisatie niet tegen. Ik kwam inderdaad niet altijd mooi in het rijtje te staan om de organisatie te dienen. Ik koos voor een oprecht geloof waar iedereen gelukkig kan zijn. Doordat ik nog steeds helemaal voor mijn thema koos en ook nog altijd blijf gaan werd ik deze maand vanuit de organisatie uit de top 3 gezet.
4 jaar geleden werd ik door mijn familie, omwille van mijn homo-zijn verbannen. Nu ben ik opnieuw verbannen, niet omwille van mijn geaardheid maar omdat ik liever andere jongeren help dan de organisatie en een echte ambassadeurschap wil dragen. Ik wil een authentiek verhaal brengen en trouw aan mezelf blijven.
We zijn nu meer dan een halfjaar later van de verkiezing en ik blijf nog even gedreven met mijn thema bezig. Ik wil nu naar moskeeën toestappen. En wie weet dat we samen met een aantal moskeeën ook een project kunnen opstarten om het holebi thema aan te brengen binnen de moslim gemeenschap.
Zoals jullie tussen de regels kunnen lezen is mijn grootste doel altijd geweest de mensen helpen, de mensen staan voor mij centraal. Dat merk ik dagelijks aan heel veel positieve reacties ook vanuit de moslimgemeenschap dat ik gezien word als rolmodel en echt ga voor mijn doel.
Mijn terugblik naar de verkiezing: Ik ben zelfzekerder geworden en heb er ook heel wat leuke vrienden aan over gehouden. Bij de finale ben ik 1ste ereheer geworden.
Na de verkiezing ben ik blijven doorgaan met mijn thema, hetgeen niet altijd evident was. Ik wil ook niet zoals de meeste andere kandidaten in de schaduw treden, en blijf mijn thema trouw. Eigen aan dergelijke verkiezingen is het dat de nieuwe mister volop in de schijnwerpers komt te staan. Hierbij wil ik even nog zeggen dat ik het allerbeste wens aan de huidige mister.
Ik ging met de beste bedoeling en vanuit mijn gedrevenheid verder werken. Akkoord ik verwittigde de organisatie niet van elke stap die ik zetten ik was ook niet de mister! Ik bracht de organisatie niet in een negatief daglicht. Ik was inderdaad niet de marionet van MGB die wil orchestreren van wat ik wel of niet mag doen.
Ik wilde niet alleen mooi wezen met een lint dat ik verdiend heb tijdens de verkiezing. Ik wilde meer, ik wilde het verschil maken. Maar daar kon de organisatie niet tegen. Ik kwam inderdaad niet altijd mooi in het rijtje te staan om de organisatie te dienen. Ik koos voor een oprecht geloof waar iedereen gelukkig kan zijn. Doordat ik nog steeds helemaal voor mijn thema koos en ook nog altijd blijf gaan werd ik deze maand vanuit de organisatie uit de top 3 gezet.
4 jaar geleden werd ik door mijn familie, omwille van mijn homo-zijn verbannen. Nu ben ik opnieuw verbannen, niet omwille van mijn geaardheid maar omdat ik liever andere jongeren help dan de organisatie en een echte ambassadeurschap wil dragen. Ik wil een authentiek verhaal brengen en trouw aan mezelf blijven.